Sinds een jaar of wat, is er humus. Eerst was het echt heel cool om het tussen je borrelhapjes op je verjaardag te hebben staan (dat zeiden je gasten zo van: ‘huh? wat is dit..?’ en dan zei jij:‘dat is humus, dat is van kikkererwten gemaakt’ en dan zette je je zonnebril op en deed de macarena om je coolheid te benadrukken). Nu is humus zo normaal dat je het in ongeveer elke bar, supermarkt en lunchtrommel terug ziet komen. Ook heel populair op zomerse park-aangelegenheden: naast de fles lauwe rose, een zak waspeen en een plastic bakje pittige humus. Lekker dippen.

Ik zal eerlijk toegeven, toen humus nog in de kinderschoenen stond en het een smeersel van de hippe early adopters was, was ik er ook nog wel voor te porren. Want een prutje van kikkererwten, knoflook en tahin, da’ was best vernieuwend en oke. Maar nu ik het op elke verjaardag en bedrijfsborrel voorgeschoteld heb gekregen begint het echter mijn neus uit te komen.

Ik snap de motieven om humus op je verjaardag te serveren heus wel: kikkererwten zijn goedkoop, het is een vegetarisch alternatief voor je vega vrienden en -niet te vergeten- er kleeft nog steeds een bepaalde blits aan humus, en de kikkererwt in het algemeen. Cool, goedkoop, vega. Maar smaakt humus eigenlijk wel echt lekker? Ik vind dat er vaak een soort muffig smaakje aan humus zit, dat men probeert te maskeren door een overdaad aan knoflook. Niet echt superbe..

Als je het mij vraagt, zeg ik dat het tijd is voor iets nieuws. Het mag nog steeds humus heten. Het mag nog steeds gemaakt zijn van erwt. Maar kappen met die muffigheid. Als alternatieve erwt, opteer ik de doperwt. Een beetje oubollig, maar dat maakt ‘m nou juist wel weer retro en dus cool. Stukken frisser van smaak, nog steeds vega en ook nog eens net zo goedkoop!

De coolheid, het profijt en tegelijk het idealisme zitten al in zijn genen. Hij heeft alleen nog populaire vrienden nodig. Dus, culinaire kolonisten: adopt deze humus. En zorg dat ik op de aankomende verjaardag van mijn neefje geen muffe beige saaiheid meer hoef te eten.

Ingrediënten

• 3 kopjes doperwten, diepvries
• 1/2 knoflookteentje (of een hele als je een knoflookliefhebber bent)
• 1 eetlepel olie
• Zout en peper
• Snufje komijn, heel of gemalen

Bereiding
Breng een pannetje water met een goede snuf zout aan de kook. Als het water kookt, voeg dan de erwten toe. Laat 3 minuten koken. Giet de erwten dan gelijk af en spoel ze onder de koude kraan tot ze helemaal afgekoeld zijn (dit om de kleur te bewaren).

Doe de erwten dan in een maatbeker en ga er met de staafmixer doorheen tot je een puree hebt. Pers het knoflookteentje fijn in een knoflookpers boven de erwtjes. Voeg olie en peper&zout naar smaak toe. Roer alles goed door elkaar. Proef of je nog wat zout, peper of knoflook toe wil voegen.

Maak de humus af met een snufje komijn, ofwel op de toastjes zelf, of op de humus in de kom.